Teatr dla rozwoju (theater for developmenti) czyli teatr jako narzędzie rozwoju to metoda komunikacji i edukacji społecznej, korzystająca z całego wachlarza środków teatralnych takich jak np. dialog, dramatyzowana fabuła, elementy tańca i śpiewu, narracja, zastosowanie lalek teatralnych… Powstał w latach 60. XX wieku i wywodzi się z filozofii edukacji społecznej brazylijskiego działacza i pedagoga Paulo Freire’aii. Twórcom metody masowej edukacji wykorzystującej teatr towarzyszyły idee walki z biedą, brakiem oświaty, impasem ery postkolonialnej. Teatr dla rozwoju, teatr służący aktywnej komunikacji i dialogowi społecznemu to narzędzie i jako takie może służyć szerzeniu każdej idei. Teatr ten ma na celu wywołanie aktywnej postawy u publiczności wobec poruszanego w trakcie przedstawienia problemu. Służą temu wcześniejszy wywiad środowiskowy, angażowanie w proces powstawania i odgrywania przedstawienia lokalnej społeczności, do której komunikat (przekaz treściowy danego przedstawienia) jest adresowany, dialog z widzami w trakcie przedstawienia, wspólne stawianie diagnoz, ocena przedstawionych wydarzeń i szukanie rozwiązań. Metoda wykorzystania teatru, a zwłaszcza teatru lalkowego jest w procesie edukacji niesłychanie skuteczna.
Trudno powiedzieć w jakim kraju afrykańskim teatr dla rozwoju został zastosowany po raz pierwszy, jako że akcje społeczne z jego wykorzystaniem toczyły się i nadal toczą symultanicznie w wielu regionach Afryki. W tym artykuleiii skoncentruję się przede wszystkim na teatrze dla rozwoju w Kenii, który na szeroką skalę wykorzystuje teatr lalkowy.